Geen wanprestatie bij kreupel paard

Verschenen op de site Paardendomein.

De trainer van een paard is niet aansprakelijk voor de achteruitgang van dit paard, zo oordeelde de Hoge Raad in een recente uitspraak.

De eigenaar van het paard was met zijn trainer overeengekomen dat deze zijn paard zou trainen en het dier uit zou brengen in de wedstrijdsport. Ze hadden daarom een overeenkomst gesloten die bepaalde dat de merrie gedurende zes jaar zou worden gereden en verzorgd door de trainer.

Na enige tijd werd het paard echter kreupel. Hierop zijn door diverse veeartsen allerlei klinische en röntgenologische onderzoeken verricht. Tevens werd aan hen gevraagd een oordeel te geven over het inzetten van het paard in de sport. De veeartsen gaven geen eensluidend oordeel. De meesten waren van oordeel dat het paard niet meer geschikt was voor de sport, ook niet in de toekomst. Een enkele gaf echter een positief advies voor het gebruik als sportpaard.

Ontoereikende verzorging?

De eigenaar wilde het paard vervolgens weer naar huis halen en de trainingsovereenkomst beëindigen. Tevens beriep de eigenaar zich jegens de trainer op wanprestatie, vanwege het feit dat het paard nu kreupel was en dit bij het begin van de trainingen niet het geval was. De eigenaar deed hiertoe een beroep op het feit dat de kreupelheid ontstaan zou zijn als gevolg van een ontoereikende verzorging door de trainer.

Bekwaam handelend trainer

Op de trainer rustte volgens de rechter de verplichting het paard te verzorgen als een redelijk bekwaam handelend verzorger en trainer. Tevens heeft hij de verplichting het paard bij het einde van de overeenkomst in goede staat aan de eigenaar terug te geven. De rechter oordeelde dat indien de toestand van het paard niet overeenstemt met de toestand die de eigenaar bij een deugdelijke nakoming mocht verwachten, de trainer aansprakelijk is voor de schade, voor zover die toestand een gevolg is van aan de trainer toe te rekenen onoordeelkundige verzorging en training van het paard. Er is echter volgens de rechter in dit geval niet vast komen te staan dat de achteruitgang van het paard te wijten was aan het tekortschieten van de trainer. Daarom was hij niet aansprakelijk voor de schade in die zin dat het paard inmiddels minder waard was geworden.