Autoriteit consument en markt pakt oneerlijke incassopraktijken aan

Onder het motto ‘Incasso? Betaal, maar alleen als het klopt’ roepen de Autoriteit Consument & Markt (ACM) en de Autoriteit Financiële Markten (AFM) consumenten op in actie te komen tegen onterechte, onjuiste of agressieve incasso’s.
ACM heeft de incassosector onderzocht omdat er veel klachten waren gemeld door consumenten. Gebleken is dat een groot aantal commerciële incassobureaus en ondernemers die zelf incasseren, de regels die gelden bij incassotrajecten veelvuldig overtreden. Dit varieert van incassobrieven waarin te hoge kosten worden gevorderd, tot het leggen van ontoelaatbare druk, door bijvoorbeeld te dreigen met bevoegdheden die ze niet hebben, zoals beslaglegging op de bankrekening of gedwongen verkoop van de boedel[1].

ACM helpt consumenten in actie te komen door voorlichting en praktische hulpmiddelen aan te bieden op haar consumentenloket via www.consuwijzer.nl.

Te hoge kosten

In de praktijk blijkt dat regelmatig te hoge buitengerechtelijke incassokosten worden opgelegd. De incassokosten dienen te worden berekend aan de hand van de staffel op grond van het Besluit normering buitengerechtelijke incassokosten (BIK). Bij een vordering tot
€ 2.500,00, mag bijvoorbeeld maximaal 15% incassokosten over de hoofdsom worden berekend. De hoogte van de incassokosten is dus aan een wettelijk maximum gebonden.

Bij consumenten worden de buitengerechtelijke incassokosten bovendien pas opeisbaar, nadat die kosten eerst zijn ‘aangezegd’. Dit betekent dat in de sommatiebrief een termijn van 14 dagen moet worden gegeven om alsnog de hoofdsom te betalen. Pas na het onbetaald verstrijken van die termijn, is de debiteur de incassokosten daadwerkelijk verschuldigd.

Naast de buitengerechtelijke incassokosten en de wettelijke rente over de hoofdsom, mogen geen andere kosten zoals kantoor-, dossier- of administratiekosten in rekening worden gebracht.

Onterechte vorderingen

Ook worden regelmatig onterechte vorderingen geïnd. Het gaat dan bijvoorbeeld om rekeningen die niet verstuurd hadden mogen worden omdat de consument niet met de aankoop had ingestemd, zoals bij ongevraagde vervolgzendingen.

Ook ondernemers de dupe

Overigens betreft het niet alleen consumenten die met voornoemde praktijken in aanraking komen. Er bestaan namelijk ook louche bedrijfjes die het juist gemunt hebben op de grotere ondernemingen. Aan de afdeling Administratie wordt dan een factuur gestuurd waarin wordt verwezen naar een offerte of opdrachtbevestiging die zou zijn gesloten met een bepaalde medewerker, waarbij die medewerker zelfs met naam en toenaam wordt genoemd. Vooraf is er dan telefonisch contact geweest en is een naam genoteerd. De factuur ziet er daardoor op het eerste gezicht betrouwbaar uit. De opdracht die zogenaamd is gesloten betreft vaak een meer algemene dienst of product, zoals het plaatsen van een advertentie in een huis-aan-huis blad.

Dit is een van onze klanten met een grote marketing-afdeling vorig jaar overkomen. Door alle drukte en hectiek viel het de dame van de administratie in eerste instantie niet op dat de factuur niet klopte. Het bedrijf liet namelijk wel vaker advertenties plaatsen. Gelukkig ontdekte ze nog tijdig dat het bedrag wel erg hoog was en ging ze niet tot betaling over. Desondanks bleven de aanmaningen binnenkomen met daarop steeds hogere kosten. Vervolgens ontving de klant zelfs een dagvaarding van de deurwaarder om voor de rechter te moeten verschijnen! Toen heeft de klant met ons contact opgenomen. De eisende partij bleek niet bereikbaar. Op haar website stonden onjuiste contactgegevens. De deurwaarder weigerde om inhoudelijk op de zaak in te gaan. Omdat er geen bewijs was dat de advertentie daadwerkelijk was geplaatst, heeft de rechter de vordering geheel afgewezen en kwam onze klant met de schrik vrij.

Blijf dus alert en zorg voor goede interne communicatie zodat duidelijk is wie bevoegd is om opdrachten te verstrekken. Stem dit vervolgens af met de financiële administratie zodat niet per abuis ‘valse’ facturen worden betaald.

[1] Een vijfde van de vierhonderd door de ACM onderzochte incassobrieven bevatte fouten. In 1 op de 12 gevallen oefenden incassobureaus ontoelaatbare druk uit.