Hoe zat het ook alweer met ….. de ketenregeling?

Even opfrissen: de nieuwe ketenregel voor tijdelijke arbeidscontracten is ingegaan per 1 juli 2016 en houdt in:
Een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd kan maximaal drie keer achtereenvolgend worden aangegaan (voor maximaal een duur van 24 maanden) zonder dat een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd ontstaat . De vierde daaropvolgende arbeidsovereenkomst zal worden aangemerkt als een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd.

Om te voorkomen dat een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd ontstaat, kan de keten van opvolgende arbeidsovereenkomsten worden doorbroken door een tussenpoos te hanteren van meer dan zes maanden.

Voor sommige branches is de tussenpoos van zes maanden een te zware beperking op de bedrijfsvoering gebleken ten opzichte van de situatie vóór 1 juli 2015. Voorheen was een tussenpoos van drie maanden immers voldoende om de keten te doorbreken.
Daarom is per 1 juli 2016 een wetswijziging op dit punt doorgevoerd. Deze houdt in dat bij CAO de te hanteren tussenpoos van zes maanden kan worden teruggebracht naar drie maanden. Dit is mogelijk voor functies waarin de werkzaamheden als gevolg van klimatologische of natuurlijke omstandigheden seizoensgebonden zijn. Deze functies kunnen daarom maar gedurende ten hoogste negen maanden per jaar kunnen worden verricht.
De CAO Open Teelten is de eerste cao met uitzondering op de ketenbepaling voor seizoensarbeid.
inmiddels volgen er meerdere CAO’s in de agrarische sector, maar ook in de evenementen en recreatieve sector.
Besluit overgangsrecht transitievergoeding – deels vervallen met ingang van 1 juli 2016
Op 1 juli 2015 is het Besluit overgangsrecht transitievergoeding in werking getreden.
Dit Besluit heeft als doel dubbele betalingen te voorkomen. Sinds 1 juli 2015 geldt namelijk dat een werkgever een transitievergoeding verschuldigd is aan de werknemer, mits aan de voorwaarden daarvoor is voldaan. Echter, de werkgever kan bij een beëindiging van een arbeidsovereenkomst tegelijkertijd ook gebonden zijn aan afspraken bijvoorbeeld in een CAO over een vergoeding, gemaakt voor 1 juli 2015. Het Besluit overgangsrecht transitievergoeding was bedoeld om dit in goede banen te leiden en dubbele aanspraken te voorkomen.

Kort gezegd regelde het betreffende Besluit dat lopende collectieve afspraken met verenigingen van werknemers (in een cao of een sociaal plan) voorgaan op de transitievergoeding.
Bij overige lopende afspraken (gemaakt tussen de individuele werknemer en de werkgever of gemaakt tussen de werkgever en de OR), had de werknemer de keuze tussen de transitievergoeding of de vergoedingen/voorzieningen op grond van de overige lopende afspraken.

In het Besluit is opgenomen dat indien per 1 juli 2015 geldende aanspraken ( of onderdelen daarvan) na die datum uitdrukkelijk worden verlengd, gewijzigd of komen te vervallen, de overgangsregeling niet langer van toepassing is.
Vanaf dat moment is hoe dan ook de transitievergoeding verschuldigd, al dan niet naast de eventueel gewijzigde afspraak!

Voor de collectieve afspraken met verenigingen van werknemers is een einddatum opgenomen. De
overgangsregeling gold namelijk uiterlijk tot 1 juli 2016. Partijen hebben zo de tijd gekregen om nieuwe afspraken te maken.
Mochten er echter geen nieuwe afspraken zijn gemaakt, dan is de werkgever gehouden de bestaande afspraken in de CAO na te komen én de transitievergoeding te voldoen.
Voor overige lopende afspraken is afgezien van het stellen van een algemene einddatum. Het argument hiervoor is dat werknemers door het keuzemodel geen nadeel ondervinden.

Compensatie Transitievergoeding bij 2 jaar arbeidsongeschiktheid – verwacht per 1 januari 2018

Werkgevers krijgen compensatie wanneer zij bij ontslag wegens arbeidsongeschiktheid van een werknemer een transitievergoeding moeten betalen. Het kabinet is van mening dat door het betalen van een transitievergoeding na langdurige arbeidsongeschiktheid de werkgever nog eens een keer op kosten wordt gejaagd. Dat is niet redelijk. Daarom wordt een compensatieregeling geïntroduceerd.

Werkgevers maken al veel kosten voor bijvoorbeeld re-integratie van een werknemer of vervanging van een zieke werknemer. Een wetsvoorstel inzake deze compensatieregeling is in voorbereiding.

Verwacht wordt dat de compensatieregeling per 1 januari 2018 wordt ingevoerd.
Tot dat deze regeling is doorgevoerd, blijft het vaak verstandig om een dienstverband met een langdurig arbeidsongeschikte werknemer niet te beëindigen, maar “slapende” te laten voortbestaan. Er hoeft dan geen transitievergoeding te worden afgerekend, terwijl de werkgever ook geen loondoorbetalingsverplichting meer heeft.